دنیای این روزای من

این روزا خیلی به این فکر می کنم که تا کجا باید پای آرزوهام و خواسته هام وایسم ؟

به این فکر می کنم که تا کجا باید هزینه کنم تا برسم به اون زندگی که می خوام ؟

فکر می کنم اصلا ارزششو داره ؟

فکر می کنم نکنه اون چیزی که من می خوام با اونی که خدا برام پیش می خواد بیاره متفاوته و من الکی دارم دست و پا می زنم ؟

راستش یه نگرانی و ترسی تو دلمه که قرار نزاشته واسم 

تو ذهنم همش از خدا می خوام که اگر پرتم از قضیه حواسش بهم باشه و برم گردونه تو راه درست 

می دونید راستش گاهی ته دلم میلرزه از اینکه همینجوری زمان بگذره و من نتونم زندگیمو با اون چیزی که میخوام تطبیق بدم 

اخه هر چقدر نگاه می کنم کاری از دستم بر نمیاد به جز دعا و کمک خواستن از خودش 

از طرفی مامان و بابا و وضع و اوضاع جامعه و ادمای اطرافم این حسو برام ایجاد می کنن که من خیلی دیگه تو رویام و این چیزایی که می خوام خیلی بعیده و منم به خیل اون کسایی که وقتی پنجاه سالشون میشه فقط آه می کشن می پیوندم 

می دونید حالا این وسط بدترین قسمت ماجرا چیه ؟

اینه که خدا هی آب خنکو نشونم میده 

بعد من که تشنم میشه قایمش می کنه 

می دونید خودش یه راهی میزاره جلوم بعدش من که می خوام برم سمتش و پاش وایسم یه عالمه ادم انرژی منفی میدن و راهه هم یهو کمرنگ می شه 

یه چیزیو در گوشی بگم؟

حس می کنم خدای مهربونم الان مثل پدرم شده 

جون میدم براش اونم همینطور 

اما طرز فکرمون تو بعضی چیزا شبیه نیست 

بعد چی میشه ؟ من هی حرفمو تکرار می کنم اونم هی کار خودشو تکرار می کنه 

از خدا می خوام نشونه هاشو برام واضح کنه و تو شرایط و پای تصمیم گیری بتونم درست ترین انتخابی که ممکنه رو بکنم

از خدا می خوام خیلی دوسم داشته باشه و یه کوچولو حداقل نگاه کنه ببینه من چی می خوام 

از خدا می خوام اگر اونی که می خوام به صلاحم نیست خودش مهر رو از دلم بندازه بیرون و از اون قشنگ ترشو بهم بده 

می خوام مامان خوب و خوشگلی برای بچه هام و مادر بزرگ شاد پر از قصه ای برای نوه هام باشم