گاهی یه ویرونه میسازی از وجودت ...
این منم
درحالی که فردا امتحانی دارم که دوبار رد شدم ازش ... تو خونه ای زندگی میکنم که عروسشم ...
عه راستی یادم رفت بگم ... یک هفته کمتره شدم عروس خونه ... هنوز یه سری وسایلم خونه پدریمه ...
خنده داره ... خونه من حالا شده خونه پدری ...
راستی همسرم ، شوهرم یا هرچی که میگن بهش ... پزشکه ... عاشق منه ...
من
من چی ؟
دلم تمام وجودم جای دیگه اس ... پیش ستاره ام و هرروز دست و پنجه نرم میکنم که من اینجام و عشقم رو ویروون کردم و سر جنگ با اون یا بهتره بگم سر جنگ با خودم بله دادم به دیگری ...
اینجا
تو دنیایی از وسایل نو دارم میمیرم
به مرگ فکر میکنم که لحظه ی آخرش به همین بهانه بگم بیاد پیشم ...
شاید دلش نرم بشه ...
سال آخرم
فهمیدم برای فارغ التحصیلی معدل بالای ١٤ میخواد
و من
ندارم
به قول او که ندارمش
یک کلمه ای اش اینکه دارم می میرم ...
دارم می میرم
تازه عروس با لب خندان !
روم نمیشه
کاش خود خاتون ببینه این یکی رو هم .........
.
رییس ...
