داشتم به نوشته ی پارسال این موقع نگاه می کردم
نوشته بودم خوشبین باشید شب آرزوهاست دعا کنید
نوشته بودم برنامم برای نود و شیش چیه
چیا یاد گرفتم و چی می خوام
کی فکرشو می کرد یک سال بگذره و من هنوزم طعم گس تنهایی تو دهنم باشه
کی فکرشو می کرد نامزد سابقم دوباره بیاد
با کلی گریه با کلی گل با کلی نامه فدایت شوم
بعد از دوسال دوری و سه ماه اینور اونور
اینطوری بشه اوضاع
خدا هیچکسو تنها نزاره
یه دنیا درس ریخته سرم
صبح چهاردهم بیمارستان باید باشم
از تنهایی دارم دیگه دق می کنم
و هضم حجم تفاوت آدما تو مدت کم برام سخت شده
خیلی
ولی با این همه من میگم امسال سال خوبیه و من به خواسته هام می رسم
